Van Alta naar Karasjok..

Toch eerst maar naar Altamuseum gegaan. Hier veel rotstekeningen zichtbaar. Eerst is het goed kijken, naderhand krijg je er handigheid in. Tekeningen van 5000/6000 jaar oud. Veelal afbeeldingen van vissen, rendieren en ander wild, naderhand ook boten. Gelukkig hadden we de beschrijving erbij want anders hadden we totaal niet geweten waar we naar keken.
In de buurt van Alta op zoek gegaan naar een grote dam. Helaas niet gevonden, wel een opstapplaats om met een boot naar de waterval te gaan. Vonden wij te uitdagend, echt niet. Uiteindelijk maar op weg naar Karasjok, ons doel voor vandaag. Eerst nog stuk langs Altafjord, het valt ons op dat toch vaak eb is of droge bedding. Toen de E6 vervolgen door een dor landschap, met regelmatig huizen van de Sami's. En overal zie je stroompjes tot kolkende riviertjes uit het niets tevoorschijn komen. Op deze weg zie je bij de zijweggetjes naar de huizen, dat die gemarkeerd zijn met rode palen. Als er sneeuw ligt, weten ze de hoogte en kunnen ze de weg nog zien. Al die houten huisjes, hebben een klein gebouwtje er langs staan, wij denken een toilet, nou ja, een gat in de grond. Ga je echt niet op je gemak even zitten met de krant.
Links van de weg staan palen, waarschijnlijk een afrastering, een hels karwei. Om de dieren, denken we, te verzamelen of in ieder geval te zorgen dat ze niet meer de weg oversteken.
En weer veel fietsers maar tot onze verbazing ook wandelaars. Dat is echt onbegonnen werk, zo'n grote afstanden, volgens mij geen haalbare kaart. Of zou het een pelgrimstocht naar de Noordkaap zijn? Dan voor hun nog 130 km te gaan, waar wij afbuigen naar Karasjok. En we zijn weer bij een fjord, Smorfjord en Norskehavet. Bij al die huizen geen levende ziel te bekennen. Sommige huizen lijken wel wat luxer. Staat er in één keer een vrij nieuwe Audi vol de deur. Onbegrijpelijk. En ook een sneeuwscooter, kan me voorstellen dat die hier nodig is. Links het fjord, rechts een meer. En veel weilanden. Met schapen en koeien achter een hek. De rendieren grazen nu gewoon in de tuinen van de bewoners. Wij raken er inmiddels aan gewend. Veel droge bedding langs het fjord. En dan weer een kennel met huskys. We rijden nog langs een natuurreservaat voor vogels, dan zakken we af een stukje naar het Zuiden om bij Karasjok te kunnen komen. Leuk om te weten, de temperatuur is niet hoger geweest dan 12 graden, achter ons blauwe, voor ons grauw
lucht. Standaard op de achterbank ligt een winterjas, regenjas, dik en dunner vest en een zomerjasje en een sjaal. Laatste stuk nog restanten zichtbaar van de Duitsers, hebben ze zo gelaten zoals de Duitsers het achter hebben gelaten. Zie foto's. Via een hangbrug er naar toe. Helaas toen met muts op verder gelopen. Eén en al muskieten. En gestoken. Laatste stuk ineens vlak, weinig bergen, natuurlijk wel water. Niemand op de weg, eindelijk snelheid maken. Op naar Karasjok, een plaatsje met 3000 inwoners. Hoofdstad van de Sami. Niet echt een centrum, klederdracht herken je aan de stervormige hoed met een geel-rode band. Die kleuren zijn ook te herkennen in ons hotel waar we gearriveerd zijn. Gaan dalijk eten bij de Sami's. Gerechten worden bereid met lokale ingrediënten als rendier, zalm of forel. We gaan het zien. Nu een Palmpje voor mij en Heineken voor Ton uit eigen voorraad. Blijft hier gewoon koud. We zitten hier gewoon midden in de natuur. Proost.